Zauważalny wzrost świadomości proekologicznej oraz zmiany w przepisach prawnych przyczyniają się do coraz częstszego stosowania roślinnego pokrycia nawierzchni torowisk tramwajowych.
Wiele miast w Polsce posiada lepiej lub gorzej zagospodarowany teren przeznaczony pod komunikację tramwajową. Zagospodarowanie to ma zwykle charakter powtarzalny i monotonny (płyty betonowe, żwir lub nawierzchnia ulic). Dominują torowiska tramwajowe wydzielone. Pokryte są one kruszywem z niewielkimi terenami zieleni w pasach ochronnych rozgraniczających tor od jezdni lub torowiska wbudowane w jezdni. W ostatnich latach pojawiają się jednak pozytywne przykłady. W Krakowie, w Poznaniu, w Sosnowcu czy w Warszawie można zauważyć coraz to nowocześniejsze tabory tramwajowe. Zauważalny wzrost świadomości proekologicznej oraz zmiany w przepisach prawnych przyczyniają się do coraz częstszego stosowania roślinnego pokrycia nawierzchni torowisk tramwajowych.
Torowiska tramwajowe w przestrzeni miejskiej to tytułowe miejsca z ukrytym potencjałem, pełnią aktualnie jedynie funkcje komunikacyjne. Posiadają jednak potencjał, by stać się jednym z ważnych elementów szerokiej sieci zieleni przyulicznej. Przestrzeń miejska jest środowiskiem specyficznym i wymagającym w stosunku do roślinności. ,,Zielone torowiska” tramwajowe zalicza się do zieleni miejskiej. Wymaga się więc, by zastosowane gatunki charakteryzowały się wysoką odpornością na czynniki stresujące: uszkodzenia mechaniczne, wysokie stężenie substancji i pierwiastków szkodliwych
w tym zasolenie oraz warunki klimatyczne takie jak: wysokie temperatury, nasłonecznienie i okresowe braki wody.
Rozchodniki i rojniki są roślinami niewielkimi, ale posiadającymi barwne kwiatostany i liście. Co najważniejsze gatunki te są odporne na wymienione powyżej warunki stresogenne. Maty rozchodnikowe są rozwiązaniem, które daje dużo więcej opcji i dostarcza więcej efektów wizualnych niż darń powszechnie stosowana. Mnogość barw gatunków roślin z rodzaju Sedum i Sempervivum oraz traw i ziół pozwala na komponowanie zagospodarowania zmiennego w zależności od pory roku czy nasłonecznienia torowiska. Rozwiązanie to posiada jeszcze jeden ważny atut- dość intensywny rozrost roślin pozwala na uzupełnianie ewentualnych ubytków przy niewielkich kosztach.
mgr inż. architektury krajobrazu Paulina Habrzyk
1 Comment